Het drankje waar ik zo gek op was, of misschien wel te gek op was.
De informatie over absint is deels overgenomen uit Wikipedia.
Absint is een sterke drank op basis van anijs, absintalsem (Artemisia absinthium), venkel en een aantal aanvullende kruiden. Absint heeft meestal een groene of geelgroene tint, maar wordt soms als kleurloos distillaat gebotteld (blanke absint).
Absint wordt soms puur gedronken, maar gebruikelijk is om volgens een vast ritueel water en suiker toe te voegen. Een absintlepel met een suikerklontje wordt op het glas geplaatst. Vervolgens wordt ijskoud water over het suikerklontje gedruppeld en tenslotte wordt goed geroerd. In een moderne variant van het absintritueel wordt het suikerklontje met absint geflambeerd.
Absint werd voor het eerst commercieel geproduceerd door Henri-Louis Pernod in 1805. Hij had het recept voor de drank eerder gekocht van de Franse arts Ordinaire, die te paard door de Zwitserse Jura trok om zijn panacees te slijten. Hoewel van oorsprong een volksdrank, werd absint in de 19e eeuw vooral populair onder mijn collega kunstenaars. Wij gaven het de bijnaam ‘De Groene Fee’. De Fee was voor ook mij een belangrijke bron van artistieke inspiratie. Dit heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de mythe rond de psychoactieve effecten van absint. Ik zou er in Frankrijk mijn gele periode aan te danken hebben, en Ernest Hemingway zou zijn For whom the bell tolls onder invloed van absint geschreven hebben. Ik weet het niet of ik mijn gele periode hier teveel van heb gedronken, maar ik heb ervan genoten.
Enkele andere beroemde absintdrinkers zijn Charles Baudelaire, Guy de Maupassant, Édouard Manet, Oscar Wilde, Paul Verlaine en meer recent, de Amerikaanse rockster Marilyn Manson. Manson heeft zelfs zijn eigen absint gecommercialiseerd "Mansinthe", hoewel deze huidige brouwsels in sterkte haast niet meer te vergelijken zijn met de oorspronkelijke. Het huidige absint bevat ongeveer 55% en het oorspronkelijke absint 90% alcohol.
Edgar Degas, Édouard Manet en ook Henri de Toulouse-Lautrec vereeuwigden de absintdrinkers op hun schilderijen.
Op het bekende schilderij van Edgar Degas laat de schilder de actrice Ellen André en de kunstenaar Marcellin Desboutin zien, waarbij de vrouw een glas absint voor zich heeft. Absint werd in het begin van de 20e eeuw in diverse Europese landen verboden, wegens de vermeende hallucinogene werking en neurontoxiciteit van het bestanddeel thujon. Aanleiding tot het verbod was onder andere het tragische geval van de Zwitserse alcoholist Jean Lanfray, die na overmatige alcoholconsumptie, waaronder twee glazen absint, zijn gezin uitmoordde.
In Nederland was de verkoop van absint verboden bij de absintwet van 1909. In 2005 werd deze ingetrokken, gevolgd door België in hetzelfde jaar. Tijdens de rondleiding in het Van Gogh Huis wordt u een fles absint getoond en ook kunt u heerlijke geuren opsnuiven van dit drankje. Het was ooit in diverse landstreken het populairste aperitief onder alle lagen van de bevolking. U bent dus gewaarschuwd want echte absint zou wel eens lekker kunnen zijn.
Proost,
Vincent
